LAWJEYA ŞEVÊ

LAWJEYA ŞEVÊ

Bi baskên minminîkan çend çira ditefin di van şevên qîrereş?

An jî pepûk bi çend ahengan dikare çîroka xwe bineqişîne qelîştekên şevan?
Xwedêyo, tu tehfîla min bi heft ava bike ji vê şevê, beriya ku min bi heft kelamên te xwe neherimandibe. Ku tu min di çend zulfên têrguneh de şevereş bihêlî, gunehê min nûra stûyê te be. Axirî ku di tariya tenêtiyê de bimirim, her bêdrûv bimînî.

Ez li şikeftên peyvan bêwate mame.Bi bilqetavên rondikên wê rûyê min ronî bike vê şevê. Çîroka me ji bo min bibêje beriya ku roj şevê bixeniqîne.Bibêje ka wê çawa nîvço hîşt şeraba lêvên xwe. Çawa min xitmên xêrtirîn li dar xistin ji her bendikên porên wê re.

 Wekî her kêliyên şevê, difeşkilin hestên min ên sorgevez. Mîna dêya ku weledê xwe avêtibe çûyînên xwe direvim. Ku ji çûyînên xwe direvim jî para min çûyînên çûyînan dikevin. Li ser tûrikê min ê ji kirasê maran şopên lêvên wê ên khêlî. Vala hatime hîştin. Werîs nema ku bi hevdû re girê bidim peyvên xwe. Li ser lêvên min qelîştekên ji yên şevê kurtir. Mizgîniya min xwekuştineke bêkes bila. Bila birûyên ku ji xelayê derketî parî vê zeviya dilê min be. Di çongên min de reqsa strana min bêriya te kiriye. Di dilê min de qîra ji cixara hulma wê.

Ez ê nesitirim van şevan, hilneyêm. Weke hevîreke hilnehatî ez ê werim pehtin jî. Tenê min dixwest ku hêviya min a ku dê rojekê rojê bi roj avis bimîne hebe ji bo xatirê şewqa û şemala wê.

Lê niha her difetisim, niha ajalekim li erafê, bihuşt li min heram e.

Xwedêyo!.. Min erafê nehêle tenê.